فوتبال ورزش لحظه هاست آقای رجبی!

درست بعد از پایان مسابقه امریکا و الجزایر در رادیو ورزش، رضا رجبی کارشناس برنامه و بازیکن سابق استقلال و دلال بزرگ امروز ناگهان می گوید " البته تیم " مسلمان " الجزایر هم مستحق باخت نبود!" حالا مسلمان بودن چه ربطی دارد به این موضوع، حکایت خانم گودرزی و آقای شقایق است! البته رجبی قدر فرصتها را می داند. چون از نظر او، فوتبال ورزش لحظه هاست!

جام جهانی بدون جان لوئیجی بوفون چه لطفی دارد؟

اولین حضور جان لوئیجی بوفون در تیم ملی ایتالیا را خوب یادم هست: در بازی حذفی انتخابی جام جهانی 1998در زمین پر از برف روسیه جان‌لوکاپالیوکا مصدوم شد و یک جوان 19 ساله جایش را گرفت. چنان در آن بازی درخشید که به‌سرعت به‌خاطر رفلکس های سریع و نرمش معروف شد.در جام جهانی به‌دلیل درخشش جان‌لوکا پالیوکا به‌او بازی نرسید، اما امضای قرارداد با یوونتوس در سال 2001 او را به گران‌ترین دروازه‌بان تبدیل کرد. وقتی در سال 2003 ارزشمندترین بازیکن و بهترین دروازه‌بان اروپا شد، کسی تعجب نکرد. یک سال بعد بود که پله او را در فهرست 125 بازیکن زنده فوتبال جهان قرار داد.
اما بوفون فقط این‌ها نبود. برای من اما او وقتی این بوفون امروزش شد که در مه سال 2006 اعلام شد یوونتوس به‌عنوان پرطرفدارترین تیم ایتالیا باید به سری ب سقوط کند. بلافاصله بازیکنانی مثل زلاتان ابراهیموویچ از یووه جدا شدند. به‌دلیل عدم پوشش تلویزیونی سری ب باشگاه در خطر ورشکستگی بود، اما بوفون اعلام کرد می‌ماند! او که از منچستریونایند و چند باشگاه برتر دنیا پیشنهاد داشت، به همراه دل‌پیرو در یوونتوس ماند و از ده‌ها میلیون دلار گذشت تا همان سال یوونتوس به سری آ برگردد.
حالا وقتی می‌شنوم بوفون مصدوم شده و احتمالا در جام جهانی دیگر ایتالیا را همراهی نخواهد کرد، دلم می‌گیرد. نبود او برای تیم ملی ایتالیا فقط عدم حضور یک دروازه‌بان خوب نیست، بلکه بیش از آن، همراه نداشتن یک انسان دوست‌داشتنی است که معرفت و مردانگی را در زمین سبز دوباره معنا کرده. امیدوارم خبر مصدومیت او مثل دروگبا و روبن تکذیب شود، وگرنه برایم جام‌جهانی بدون این دروازه‌بان بزرگ لطفی ندارد.